Afgelopen zaterdag stond voor het Pasveerkorps het eerste optreden na de vakantie op de planning: het bloemencorso van Vollenhove. Wij mochten op deze laatste zaterdag van augustus deelnemen aan zowel het middag- als avondcorso. Voordat ik vertel hoe we dit hebben beleefd vertel ik graag eerst even iets vooraf, want corso Vollenhove betekend iets speciaals voor mij. ‘Vroeger’ kwam ik namelijk al eens kijken bij dit mooie evenement. Als bezoeker van het corso heb ik al menig keer de Pasveerkorpsen aan me voorbij zien trekken. Ik zal niet ontkennen dat ik er toen al stiekem van droomde om als spelend lid met deze club het corso te lopen en dit jaar stond hij dan op de agenda! U kunt zich dus wel voorstellen dat ik enorm naar deze dag heb uitgekeken. 😊
Na een kort nachtje (want de avond ervoor was het op tijd naar huis gaan na de eerste repetitie na de vakantie toch nét niet helemaal gelukt) ging de wekker om 9.30 uur. Ik moest mijn korpsspullen nog inpakken, even wakker worden onder de douche en nog gauw langs de winkel voor wat versnaperingen voor onderweg. Eenmaal aangekomen bij het clubgebouw kwam ik mijn korpsgenootjes weer tegen en dat kon maar een ding betekenen: we mochten weer los! Rond 11 uur vertrokken we richting Vollenhove en ruim een uur later zagen we de gigantische wagens al vanuit de bus: we waren gearriveerd op de plaats van bestemming. Na een snelle lunch konden de uniformen al aan en voordat ik het wist stond ik opgesteld en kreeg ik het seintje om het eerste nummer in te zetten. Op ‘Chilling Bass’ gingen we richting het startpunt van de optocht. Hier waren Flora Band Rijnsburg, OBK Rhenen, Thalita Vlaardingen, VLS Wezep en het Vollenhoofsch Fanfare ook al aangekomen.
Wij liepen als een-na-laatste korps in de stoet, dus hadden we nog even de tijd om te stemmen en de wagens te bekijken. Dat laatste liet ik mij geen twee keer zeggen en ik heb genoten van de creaties waar de Vollenhovenaren nu weer me op de proppen waren gekomen. De ene wagen was nog groter dan de andere en het viel me op dat de wagens weer met zeer veel oog voor detail waren afgewerkt. Nadat een prachtige en zeer grote wagen, een dreigende wolf met daarop een grootse krijger, was ingevoegd kregen ook wij het startsein van de organisatie. Meteen toen we het parcours op kwamen werden we overladen met applaus en luid gejuich van de toeschouwers. Ik kan nauwelijks omschrijven hoe dat voelde, maar het gaf zo’n gaaf en euforisch gevoel!
Dit gevoel bleef de gehele rondgang bij mij hangen, het publiek kon ons erg waarderen! Helaas stonden we op een gegeven moment een poos stil en begon het vervolgens enorm hard te regenen en onweren. Toen we even stonden te schuilen (inmiddels trok een ware wolkbreuk over Vollenhove) kwam ons ter ore dat de organisatie heeft moeten besluiten om het middagcorso af te lasten. Erg sneu voor de wagenbouwers die maandenlang aan hun creaties hebben gewerkt natuurlijk, maar de organisatie kon de veiligheid voor de deelnemers en het publiek niet meer garanderen. Op het punt waar wij waren geëindigd hadden we de eerste ronde nog niet volbracht, wat betekende dat het publiek aan het eind van de route helaas niet de hele optocht heeft kunnen zien. Toen het weer vertrouwd was (het onweer was weg, maar de regen nog niet) verlieten we vroegtijdig het parcours om terug te lopen naar de omkleedlocatie. We deden dit uiteraard wel musicerend en het publiek wat onderweg stond te schuilen kon dit erg waarderen. Eenmaal bij de omkleedlocatie konden gauw de natte uniformen uit en hebben we ze uitgehangen om te drogen (voor zover dat lukte).
Ik denk dat we rond een uur of half vier/vier al weer terug waren bij de omkleedlocatie. Met het gegeven dat het avondcorso om half negen begon hadden we dus een aantal uren voor de boeg om te overbruggen. Gelukkig was de kantine aldaar geopend en kon er voor de liefhebbers Formule 1 gekeken worden. Er hing een gezellige sfeer en de tijd ging eigenlijk best wel snel voorbij. Nadat we wat hadden gegeten en gedronken konden we ons weer om gaan kleden voor het avondcorso. Iets waar ik niet heel erg naar uitkeek, want ik wist dat mijn uniform nog niet droog zou zijn. Helaas was dit inderdaad het geval, maar gelukkig was het weer nu beter en konden we droog richting de start van het parcours lopen. Na opnieuw de wagens (die nu mooi verlicht waren) te hebben bekeken was het weer tijd om te gaan knallen. Hetzelfde euforische gevoel als tijdens het middagcorso deed mij het klamme uniform al gauw vergeten. Ditmaal hebben we wel de hele ronde af kunnen leggen zonder regen. In de sfeervolle straatjes die nu mooi verlicht waren was dit echt een genot om te doen, ik kan niet anders zeggen. Genietend van al het enthousiaste publiek vloog de ronde voorbij en voordat ik het wist kwam de laatste bocht van het parcours alweer in zicht en zat het er toch echt al weer op.
We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde dag. Vollenhove, je was me er eentje! Een fantastisch publiek heeft ons laten genieten van onze hobby en wij hebben genoten van die van hen. De kop is er weer af en we gaan ons nu opmaken voor de volgende optredens van dit najaar. Maar voor nu kan ik zeggen dat een droom is uitgekomen en dat Vollenhove mijn verwachtingen heeft overtroffen. Ik wil de organisatie bedanken voor de uitnodiging en het Vollenhoofs publiek voor het enthousiasme, jullie waren fantastisch! Ik denk dat ik namens het hele korps kan spreken als ik zeg: heel graag tot een volgende keer!
Tobias Tuïnk
